Είναι η κραυγή αγωνίας των καλλιτεχνών, αυτών που, όπως αναφέρουν, συνήθως η αξία τους αναγνωρίζεται μετά το θάνατό τους… “Δεν ζητάμε φιλανθρωπία, δεν ζητιανεύουμε το επίδομα, ζητάμε να αναγνωρίζεται το έργο μας / η δημιουργία μας ως επάγγελμα”, αναφέρουν.
Το βίντεο αυτό δεν κυκλοφόρησε δημόσια για να απαιτήσουμε / ζητήσουμε το επίδομα που προβλέπεται λόγω κορονοϊού. Έχουμε την αίσθηση πως αφού η Πολιτεία αποφάσισε να εντάξει τους καλλιτέχνες και του τεχνικούς του κλάδου “Θέαμα και Ακρόαμα”, θα το πραγματοποιήσει.
Το βίντεο αυτό έγινε για να ενώσει τις φωνές όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων του χώρου μας για πρώτη φορά. Να ενώσει τα περισσότερα επαγγέλματα του κλάδου μαζί συλλογικά, όσων είναι μπροστά από τις κάμερες, επώνυμων και μη, αλλά και όσων εργάζονται πίσω από αυτές, όσων είναι πάνω στη σκηνή αλλά και στα παρασκήνια. Δεν ζητάμε φιλανθρωπία, δεν ζητιανεύουμε το επίδομα, ζητάμε να αναγνωρίζεται το έργο μας / η δημιουργία μας ως επάγγελμα.
Ζητάμε την δίκαιη αντιμετώπισή μας ως εργαζόμενοι.
Ζητάμε αυτό που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως δικαιούνται όλοι οι εργαζόμενοι.
Είμαστε μια φωνή που στόχο έχει τον σεβασμό των καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες και οι τεχνικοί του κλάδου δεν είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας. Είναι άνθρωποι που αξίζουν να ζουν, να δρουν και να προσφέρουν στην κοινωνία αξιοπρεπώς.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο…
Ευχαριστούμε θερμά τους : Ερρίκο Μηλιάρη, Κωστή Καπελώνη, Θοδωρή Παράβα, Ανδρέα Σαββίδη, Μερόπη Βεργή, Μαρία Λαϊνά, Δημήτρη Μπαρνιά και Πόλυ Κυριάκου για την πολύτιμη βοήθειά τους για να γίνει αυτό το βίντεο και πιο πολύ τον Zan Tot (Θανάση Τότσικα) που εργάστηκε αφιλοκερδώς για να μοντάρει αυτό το βίντεο.
Η ανταπόκριση στο κάλεσμα γι’ αυτό το συλλογικό βίντεο ήταν συγκινητικά μεγάλη και σας ευχαριστούμε από καρδιάς! Να είστε όλοι καλά!
